Türkü

Yaşanmamışlıklardır insanı yakan, acıtan. “Hep yarın yaşanır, yarın gerçekleşir.” umuduyla bitiveren yaşamlar. Döngüsü, çarkı yoksuldan yana dönmeyen dünyaya, feleğe derin bir sitem var türküde. Dünya […]

Yollar Seni Gide Gide Usandım, Mehmet Seske’nin derlediği bir Malatya türküsü… Sözlerde bir kabul edilmezliğin ifadesi var. Çok seven adam ve bu aşkı hak etmeyen […]

Bir Sivas türküsü… Sözler, Pir Sultan Abdal’ın bir koşmasından alınmış. Koşmadaki can alıcı dizeler, türküye alınmadığı gibi “Günah sende değil bendedir bende” yerine “Günah bende […]

Türkü formunda hicaz bir beste… Eskinin meyhanelerinde, fasıllarında baş tacı edilmiş, hareketli bir türkü… Bestecisi için farklı adlar söyleniyor ama anonim diye geçiyor çoğu yerde. […]

Aliş’imin kaşları kare Sen açtın yüreğime yâre Bulamadım derdime çare. Görmedin mi civan Aliş’imi Tuna boyunda? Bir Rumeli türküsü… Anonim… Aliş’e, sevgilisi tarafından yazılmış bir […]

Sözler, Erzurumlu Emrah’a ait… Kaynak kişi olarak da Muhlis Akarsu gösteriliyor bazı kaynaklarda. Bundan Sonra Ben O Yâre Küskünüm türküsündeki sözler, Emrah’ın koşmasındaki aslından az […]

Sözler Kul Âşık’a ait, 8’li hece ölçüsüyle yazılmış. Bestesini Âşık Daimi’nin ya da Yavuz Top’un yaptığı söyleniyor. Yârim senden ayrılalı Hayli zaman oldu gel gel […]

Sözler Bekir Balaban’a, ezgiyse Musa Eroğlu’na ait. “Edebiyatdefteri” adlı sitede okumuştum. Bekir Balaban ilkokul mezunu, sevdiği kızsa eğitim hayatını sürdüren bir öğrenci… Balaban yoksul biri… […]

Bizim Pencereler Yele Karşıdır, Karacaoğlan’ın 11’li hece ölçüsüyle yazdığı bir koşma… İçindekileri yazmış âşık süse püse aldırmadan. Ne bir eksik ne bir fazla söz… Dil […]

“Emir Dağı Birbirine Ulalı”, hikâyesini de aşan kırık bir aşk türküsüdür. Sözlerdeki ve ezgideki çaresizliği duyumsayan biri, hüznün hikâyesini öz başına yaratabiliyor. Bu kurgu, daha […]

“Yâr Demedin” bir Yavuz Top türküsü… Ezgisiyle sözleri bütünleşen sitem dolu bir türkü… Görmezden gelinen nahif bir âşığın kırmaktan korkarcasına söylediği bir sitem… Ey sevdiğim […]

Yeryüzünde insanların çoğu yalnız, acılı… Öz başına… Turnalar, gökyüzünde bu acılara yanar. Eşini yitiren turna, bir daha eşleşmezmiş. Turna sadık, insan değil. Alevi-Bektaşi geleneğinde kutsal […]

Yedili hece ölçüsüyle söylenmiş bir Malatya türküsü… Olanaksızlığın daha ilk iki dizede duyumsandığı türkü doğa imgeleriyle dolu… Çiçekten harman olmaz Yâr derde derman olmaz Çiçekten […]

Âşık Mahzuni Şerif türküsü… Bir erkek ağıdı aslında… Kirvesi için yazmış. Genç yaşta bir kazada yitirdiği kirvesine… Mahzuni yazar da içli olmaz mı o türkü? […]

Kütahya türküsü… İstanbul, tüm gurbet kavramını kapsayan sızılı, büyük gurbettir. Anadolu’da, eskiden biri gurbete çıkıyorsa bu gurbet, genelde İstanbul olurdu. Sonra büyük bir gurbet olarak […]

Çömüdüm, kadın ağzıyla yakılmış bir Kütahya türküsü… Mâni nazım türü uyak ve ölçüsüyle yazılmış. Ay oğlan yiğit misin Dağlarda geyik misin Selam verdim almadın Allah’tan […]

Antik Yunan tragedyaları gerilim üzerine kurulmuştur. Tragedyaların en belirgin özellği de budur. Bu Trakya türküsündeki olay, o dönemde yaşanmış olsaydı Ege’nin öte yakasındaki bilge ozanlar […]

Hareketli ezgisi olan bir Şarköy türküsü… Türkünün farklı öyküleri var. Bu farklılıklarda ortak yön Nazife’nin çektiği acı ve ona reva görülen ölüm… Sanki Nazife ölmemiş […]

Türkü bir ağıt… Antep-Adana yöresindeki Türkmenlerin yerleşik hayata geçiş dönemine ait bir türkü… Ayşe, yeni evlenmiş güzel bir gelin… Güzel olduğu kadar da öz saygısına […]

Bir kadın türküsü… Kentli bir kadının, kocasının köyüne yerleşince çalışma hayatındaki güçlüklerle karşılaşmasının öyküsüdür “Burçak Tarlası”. Gelin, köyde babaevi rahatlığını bulamayacak; yaşamın çalışmak üzerine kurulu […]