Zeytinsiz, Ekmeksiz Baba Olmak
Kırgın içten içe, avluda
İşe giderken yediği zeytine, ekmeğe
Sonrası kocaman boşluk
Yiterken o boşlukta annem ve ben
Fesleğenlerin kokusu giderdi ardından
Akşam vakti fabrikadan gelen haber
Fesleğenlerle kurudu annem
O kocaman boşlukta ben zeytinsiz, ekmeksiz
Tek başıma baba oldum.
Bu şiir, sadece bir ölümün değil, onun ardından kalanların hayat boyu taşıdığı sessiz yükün şiiridir.
“Baba olmak” gibi güçlü bir kimlik, burada eksiklikle yoğrulmuş bir mücadeleye dönüşmüş.
Ve belki de şair, “benim yediğim ilk zeytin, ilk ekmek, babasızdı” diyerek, hayat boyu kapanmayan bir boşluğu anlatıyor.
Yüreğinize,emeğinize,elinize sağlık…