Articles by Burak Kaya

Bir şekersiz çay için bekledim bu kadar. Sabırlıyım, kırık bir akorun, rüzgarla birlikte dönüşünü, hiç kıpırdamadan bekleyecek kadar. Denize bakan kadınlar gibi. Ağlamadan, sızlanmadan, sadece […]

Yaz sıcağı, yorgun adımlarla, petekleri arıyoruz, üstümüzde çocukluk arkadaşım: balkılavuzu. Arkamızda uzakları belirsiz toz bulutu rengine çalan bir ova. Konuşup durma sen de. Daha kovanı […]

Sığırcık sürüsü içinde gördüm kendimi. Akşamüstleri, pembe bir pelerin gibi asılır duvara. İlk adımı dipsiz denizin, ya da ne bileyim sağ topuğu gibi, kuzeyinden yamaçlara […]

Kırılmış işte. Dalının orta yerinden. Ekmek veren, su veren, damarlı bir telinden yukarı. O güne dek tutmuş da kendini. Dutmuş, kara. Boşalıvermiş sonra. Boşanmış otuzunda. […]

Ben sizi bırakmadım çocuklar. Bir meyva ağacının kabuğuna çizdim gözlerinizi, oradan baktım kendime. Pırıl pırıldınız, yeni doğmuş gibi. Kendi içimde gördüm sizi. Kokunuzu duydum yıldız […]

Yürüyerek geçtim. Bir genç kızın denizkıyısından. Saçının kıvrımları savruldu kirpiklerimin arasına bir esintiyle. Bir esintiyle değişti her şey. Yüzünün biçimi uzaklaştı, kızıla çaldı sular, ıslandı […]

Bir can sıkıntısıyla, sonbahar sarısı düştü yere. Sarının koyu tonları gölgelere düştü, apartmanların pencerelerini kapatan perdelerin karşısına. Mevsimi geçti diye, çocuklar plastik kovalarla gelip bahçedeki […]

Yosun kokusu geldi açık kapıdan, kendisine sürtünen binlerce balığın pullarını toplayıp farklı denizlerin suyunda yıkanmış. Denizin altında açık saçık şarkılar söyleyip, akla gelmedik öykülerini kumlara […]

Fikirtepe’nin daracık sokaklarına güneş ancak öğlen saatlerinde düşer. Fahri işe çıktığında, aynı döndüğündeki gibi, karanlıktır sokaklar. Bu saatlerde siyah beyaz fotoğraflardan çıkmış gibidir, ucu kırık […]

Senin baktığın yere gidiyorum, gözlerini kısarak. Bir göğsükızıl, renklerini geçtiği yerlerde bırakıp gökyüzüne yükseliyor. Her teliyle ayrı değiyor havanın yumuşaklığına. Ilık mavi ışıyarak geçiyor yanından, […]

Gözüm denizde, kıyıyolu boyunca yürüyorum. Bir denizin büyüklüğünü derinlerine bakarak, üstündeki sandalları sayarak ya da kıyıdan seyrederek fark edemezsiniz. Tıpkı ormanlar gibi. Ancak kokusundan anlaşılır […]

İş çıkışları is kokar. Deniz ya da orman kokusunu unutmuş insanlar için aslında fena bir koku da değildir bu. Egzoz gazının ciğerlere işleyen dumanı ile […]

Karanlık bir akşamdı, ayrıldım sürüden. Irmak boyunca yürüyüp, yorulunca arkama döndüm. Büyüdü içimdeki sıkıntı. Günlerce, kendi ayak izlerimi sürdüm geriye doğru, sonra vazgeçip yeniden ileri […]

Kuru yaprak var eteğinde, bir yıldır biriktirdiğin. Sesin duru. Deniz kıyısında küçük bir kasabada yaşadığımız için. Bağırmasan da duyuyorum her tonunu. Uzaklaştıkça berraklaşıyor, Hem sesin, […]