Döndüm Durdum İçimde
Döndüm zaman yok geride
Anılar yakılıyor kitaplar üstüne
Almış başını gidiyor önümde oysa
Yok eder her şeyi murdar bir zaman
Bir yılkı atı, güzel günlere bakıp dörtnalda
Zümrüt çayırlara yönü
İnsandık sözde zulme mihmandar olduk
Döndüm durdum içimde.
Gazele durmuş her yan
Güz görmeden kuruyan güller
Su kendine, kuş kanadı diğer kanada ağır
Bizi unutmadı ceylan peşindeki kurtlar
Ağızlarında İlk çağdan kalma haram lokma
Zümrüt çayır, yeni zaman
Kadim gelenekten kalma yalan.
Dizelerinizde zamanın acımasız akışıyla insanın iç dünyasındaki çırpınışı birbirine karışmış. Okurken hem varoluşun ağırlığını hem de insanın kendiyle hesaplaşmasını hissettim.
Yüreğinize ve kaleminize sağlık…