Gılgameş Gibi Yanmak

Gılgameş Gibi Yanmak

Feryadı figanı çocukların
Zamanın belleği yok, unutulur muhtemelen
Oysa yüz gözlü Argos’tur tarih,
Doksan dokuzu görmezse görür biri
Belleksiz değil, bir tek kalbi yok
Kucaklamıyor nedense çığlıklarını çocukların ve annelerin!
Biraz çamur derya, biraz mil, irin
Yanılgı üşütüyor kışa çok var
Daha zalim Moğol ordusundan talanı görmemesi tarihin

İnsan olmanın tarihinden bihaber zorbalık
Anneleri ve çocukları ayrı coğrafyalara yazmış.
Korku ve gözyaşlarıyla bastırılan açlık
Bunlar değilse nedir zulüm?
Atmadımsa kendimi o yarıklardan
Yar başında elimi tutan
Enkidu’ya ağlayan Gılgameş kadim ağıt
Ve “insan” diyen destancı Homeros
Kör Heredot neden bizi yazmaz?

Göklerde Attar’ın kuşları bir bir dökülüp yollara
Tüm zamanların çığlığında
Anneler ve çocuklar döndük durduk içimizde
Yandık Gılgameş gibi biz de
Kendi Enkidu’muza.