Burak Kaya makaleleri

Gözüm denizde, kıyıyolu boyunca yürüyorum. Bir denizin büyüklüğünü derinlerine bakarak, üstündeki sandalları sayarak ya da kıyıdan seyrederek fark edemezsiniz. Tıpkı ormanlar gibi. Ancak kokusundan anlaşılır […]

İş çıkışları is kokar. Deniz ya da orman kokusunu unutmuş insanlar için aslında fena bir koku da değildir bu. Egzoz gazının ciğerlere işleyen dumanı ile […]

Karanlık bir akşamdı, ayrıldım sürüden. Irmak boyunca yürüyüp, yorulunca arkama döndüm. Büyüdü içimdeki sıkıntı. Günlerce, kendi ayak izlerimi sürdüm geriye doğru, sonra vazgeçip yeniden ileri […]

Kuru yaprak var eteğinde, bir yıldır biriktirdiğin. Sesin duru. Deniz kıyısında küçük bir kasabada yaşadığımız için. Bağırmasan da duyuyorum her tonunu. Uzaklaştıkça berraklaşıyor, Hem sesin, […]

Beyaz evlerin gölgesinde konuşmuştuk. Sol yanımız güneşti, bozkırı kavuran. Sağ dizime ağırlık vermeden kısa adımlar atıyordum. Ayağımın üstüne basamıyorum. Daha doğrusu basamıyormuş gibi yapıyordum. Ağaçsız […]

Sonbahar geldi. Değişen mevsimle birlikte ben de işimi değiştirdim. Üzerinde fazla düşünülen her konunun yanlış karara varacağına inandığımdan, beş gün içinde eski işimden ayrılıp yenisine […]

– Çocuklar, bugün sözlü sınav vardı değil mi? – Hayır hocam, bugün konu işleyeceğimizi söylemiştiniz. – Otur, sıfır. Fehmi Hoca, kızdığı zaman hemen işi sözlü […]

Saat altıdan beri bekliyordum, ne gelen vardı ne giden. Düşünüp taşındım, düştüm yola, balık tutarken suya düştüğüm gibi geldim yanına. Görünce sevindin, özlemek değil de […]

Abdullah Bey için emekli demek doğru olmaz, çünkü öğretmenlik hala onun yaşamının en önemli parçasıdır. Sabah, okula gidiş saatinde uyanır, telaş içinde kahvaltısını yapar, gazetesine, […]

Güneşin altına uzanmışız, ben denizden, sen karadan. Bir gemi ile geldik diyoruz da kimse inanmıyor. Çoban köpeklerini sayıyorsun o zaman: kara, kont ve dubara. Onlar […]

Bazı müzisyenler kulağa ters gelen notalar basar. Diğerleri ayakta çalarken onlar oturur. Gerçekten izleyen gözler onları bulur yine de. Elli kişilik bir orkestranın içinde, onların […]

Sarı, karanlık bir yol var ya, duvarın yanından geçen. Geçen gece ağladığını duydum. Bahçe tarafı değil. Bilmiyorum. Belki de o gece, odan bitişikti yola. Duyduğuma […]

– Bu konser benim için çok önemli: Dönüm noktası. Ben bu tür sözlerden huylanırım. Önemsenen şeyler, felaket habercisi gibi gelir bana. Herhangi bir işin bozulmasını […]

Artık yazmanın zamanı geldi. O, bunları okuyamayacak diye üzülmüyorum, nasılsa hayatta olsa da okumayacaktı. Bekir Amcanın ilgilenmediği şeylerin başında kendisi gelirdi. Bu, gösteriş amaçlı bir […]

Kaç gündür, Ümraniye’deki Vergi Dairesine gideceğim. Her seferinde bir bahane bulup, işi ertesi güne erteliyorum ama artık gitmeliyim, evet, yarın mutlaka gitmem gerek. Aslında öyle […]

Tuzla’dan Pendik’e doğru sahile bağlanan yeni yolda yürüyorum. Hava kararmış. Solumda kıyı boyunca sıralanmış, bitişik tersanelerden deniz görünmüyor. Adımlarımı tersanelerden gelen çekiç seslerine uyduruyorum. Koyu […]

Ne zaman yağmur yağsa sen yoksun. Adını bilmediğim bir şehrin, küçük bir otel odasında kitap okuyorsun. Belki de sigara içiyorsun yanımda. İzini bulup da kapını […]

(Elmacık kemiğinin altına yazıyorum, yanağındaki çukura. Kenar süsü şeftali kokan bir sayfa boyunca, gördüklerimi. Sabaha kadar toparladım düşüncelerimi, notlar aldım ama gün doğunca anladım ki […]

Sesleri birbirine dolanmış, duymayışımız ondan. Odayı adımlayan biri var yanlarında. Biz değiliz ama başkası da değil. Yitirmiş neyi varsa. Gemiden denizaltına sürülen bir asker gibi […]