Sürdürülebilir Yalnızlıklar
yüreği üstesinden gelemediği bir acıyla kesilmiş
yaşlı ermeninin görünmez sesi
kuşkulu bir dilde uzlaşmaz şarkılar söylüyor
çoktan ölüp gitti diyor
bir yolunu bulabilenler
varoluşun korkunç sorularından kurtulabilenler
mutsuzluğunu sindiriyor
uyku tutmayan bir meyhanenin yorgunluğunda
ve zavallı düşleri
bir fahişenin kollarının ötesine geçemiyor
aklı kırgın bir bekleyişin ertesi
unutmak istenen ne varsa
kevgire döndürüp belleği üzerine üzerine geliyor
çabucak yürüyüp gitmek istiyorum
ama sorular ayağıma dolanıyor
yaşlı ermeninin kırıma uğramış sesi
benliğimde durup durup yeniden kanıyor
2010 sonbahar